Winkelwagen
0
0,00 €
Over mij
Zoals vele levens is ook mijn leven doorspekt met verlies en afscheid nemen.
Er was het verlies van mijn vader, relaties, jobs, vriendschappen, huisdieren, een kinderwens.. wat zorgde voor verdriet in diverse verschijningsvormen. Bovendien hebben het merendeel van bovengenoemde verliezen de neiging te vallen onder de categorie 'stille verliezen', minder merkbaar voor mensen. Je relatie loopt op de klippen, maar je hebt geen echtgenoot verloren. Je huisdier is gestorven, maar een dier is geen mens dus stel je niet aan. Je hebt een miskraam, maar je hebt geen baby verloren. Dus gaan vrienden ervan uit dat je je leven vrij snel herpakt. Veel intens verdriet blijft onder de radar. Terwijl ook hier een woord van troost zo heilzaam kan zijn.
Sinds de dood van mijn vader op jonge leeftijd ben ik quasi continu op zoek naar troost in al zijn verschijningsvormen. Mijn loopbaan was geen rechtlijnig parcours maar meanderde uiteindelijk naar dit punt waar ik mezelf stilaan - in alle nederigheid - ben gaan beschouwen als ervaringsdeskundige. Door deze mix van levenservaring en communicatie skills hoop ik met een troostend woord, een beetje schoonheid, een vleugje poëzie of een filosofische bespiegeling terug een beetje glans te kunnen geven aan het leven van mijn verdrietige medemens; hetzij door een rouwkaartje, hetzij als begeleider van afscheidsplechtigheden of door teksten of verzen op maat.
Yolanda Vertommen
Iedere mens die sterft, is als een museum dat afbrandt. Joseph Conrad
Als voorganger probeer ik een zo eerlijk mogelijk beeld te schetsen van de overledene. Uit elk leven vallen immers lessen te trekken, soms confronterende, dan weer waardevolle - vaak beide tegelijk. Het is telkens een zoektocht naar een gepaste invulling. Ik probeer samen met de familie de losse eindjes aan mekaar te knopen en er een mooi, samenhangend geheel van te maken. Een uitvaartrede schrijven en brengen is een moeilijke, maar terzelfdertijd een mooie klus. Het is maatwerk met een hoofdletter.
Het voelt niet als een job want ik doe wat ik graag doe: verbinding maken met mensen, luisteren, schrijven en proberen tot de essentie te komen. En goochelen met een paar troostende basisingrediënten: een vleugje humor, een streepje nostalgie en enkele theelepels schoonheid. Een afscheidsplechtigheid moet een moment zijn dat je wil oprollen tot een bundeltje en mee naar huis wil nemen waar je het de rest van je leven kan koesteren.